«»

Mijn zijn

Van wie ben ik dan?
Van mijzelf? JA een vraag, ik weet immers niet wie ik ben.
De route van mijn pad wijkt elke dag een beetje meer af dan van mijn oorspronkelijke pad.
Van wie ben ik dan?
Van mijn ouders? Ach ik voel zo voor mij heel gewoon ook stiekem, niet hardop.
Dat ik mijzelf zo dagelijks niet ben.
Waarom en wat ben ik?
Van mijn oorspronkelijke ouders? Ach ik zoek steeds zo heel dagelijks, zo verborgen.
Dat jij niet door hebt dat ik zoekend ben.
Van wie ben ik dan?
Is er iemand anders dan ik die mij door en door kent.
Al zou er van boven iemand in mij geloven. Hoewel ik dat wel geloof, voel ik wel de arm om Mij heen?
Ik voel de warmte maar weet niet.
Wie mij liefheeft en wie mij niet.
Wie, Mij?
Lief.
Heeft.
Wie mij niet.
Fijner is het te voelen.
Dat er geen mij is.
Zodat ik geen pijn hoeft te voelen.
Want wie ben ik dan en Van wie?
Wie heeft mij?
De conclusie is, iedereen heeft mij.
Met mijn verleden en heden.
Vragen en antwoorden.
Ik heb mijzelf lief.
Maar soms dan haat ik het ook.
Dat is wat het is, wie ik ben.