In schaduwen gehuld
IN SCHADUWEN GEHULD
Ik zit op een bankje
Voor dit grote gebouw
Ik drink water uit een flesje
Ik heb zometeen een afspraak
Ik zie ze langskomen
Ik voel ze voorbijgaan
Ze komen uit datzelfde gebouw
Waar ik zo moet zijn :
Jonge vrouwen
Bijna meisjes nog
Gehuld in schaduwen
Donkere wolken
Als dekens om zich heengeslagen
Ze zijn verstoken van licht
Ze gaan gebukt
Onder de loden last
Van hun imperfectie
Ik voel de negatieve energie
Het voelt als de dood
Het voelt als diepe wanhoop
En als ze mij passeren
Hoor je ze haast denken :
Kijk mij niet aan
Vraag mij niets
Laat mij vooral met rust
En ik gehoorzaam natuurlijk
Ik sta op
Tijd om naar mijn afspraak te gaan
Ergens in datzelfde gebouw
Maar op een andere etage
Ik schud de duistere stof
Gauw van mij af
De duistere stof
Die ze in het voorbijgaan
Zonder het te beseffen
Over mij hebben gestrooid
Ik haal opgelucht adem
En ik ga mijn ding doen
Maar niet zonder te denken :
Hopelijk vinden jullie
De weg weer snel terug
Naar het licht en naar het leven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-09-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘In schaduwen gehuld ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.