WILLEN EN ZIJN

Han Messie

Ergens op de bloeiende hei
staat een lage dennenboom
gedrongen maar met wijde kroon

binnen zijn kromme takken
huist een onzichtbare vinger
die
druk peinzend groeit
het hemelblauw ontmoet
met knikkende top
naar vier einders wijst
onbesuisde reislust
en verkenningsdrift uitstraalt
dan
langzaam buigend tot de grond zakt
in paarse kriebelstruiken schrijft

zwerven door mijn gonzend veld
steeds speurend rondgaan
langs vlinder- en kevereitjes
geeft me een dolende stee
van hechte aard _ zichzelf getrouw.