Warrige dromen

Paul Duyvesteyn

Ik zie de roodzee golven naar het einde van tijd
In schemering gaat hij dromen na noeste arbeid
Op een zandheuvel gezeten staar ik naar een groep zwarte kraaien
Met gestage vleugelslag komen zij van de einder aanwaaien

Mijn hart klopt heftig bij het ritselen van deze zwarte wind
Die windstreling is een kooszachte omhelzing door mij bemint
In de schipbreuk van mijn gedachten raap ik alle verloren spinsels bijeen
Dan verschuil ik mij achter de horizon en sla warrige dromen uiteen