Vaders tuin

Marill Meijs

 menige rode roos aan jou gegeven
 zo heb ik mijn liefde beschreven

 vergeet me nietjes
 begonnen als sprietjes

 tulpen en narcissen
 symbool van het missen

 violen had je in alle kleuren
 nu zijn voor eeuwig de deuren
 van jouw huis voor mij gesloten
 nieuwe bewoners hebben je tuin verstoten

 iedere keer als ik voorbij fiets
 voel ik iets
 het begon met woede
 tot ik vermoedde
 dat het de pijn is
 van jou gemis
 van jouw mooie bloementuin
 die veranderde in puin

 deze rode roos
 leg ik op je graf
 nee ik ben niet meer boos
 al weet ik hoeveel liefde je gaf
 aan dat mooie stukje aarde
 dat heeft nu enkel waarde

 in mijn hart groeit je tuin verder