Anatomie
Jouw ogen,
oneindig diep,
gitzwarte gaten,
‘k eeuwig in verdwijn.
Jouw lippen,
rood als bloed,
de toegangspoort,
naar jouw eeuwig zijn.
In jouw vurig hart,
vol met liefde,
verdrinkt mijn zijn,
in eeuwigheid geborgen.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-04-2024
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Joris Olivier (Actief sinds: 09-06-2023)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Anatomie’ van Joris Olivier zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.