Einde in de witte wereld
Einde in de witte wereld
Een man loopt alleen door een dicht naaldbos
In de verte bevroren bergtoppen
De bodem en de bomen zijn bedekt
Met een dik pak verse sneeuw
De wereld is ijzig en bevroren
Het is die week beginnen sneeuwen
En het is niet meer gestopt
De hemel kleurt somber grijs
Zwanger van nog meer neerslag
De man sjokt voort
Eigenlijk kan hij niet verder
Zijn lichaam smeekt hem
Geef alsjeblieft op
Leg jezelf neer en ga slapen
Word wakker in een nieuwe wereld
Zonder pijn
Maar hij weigert
Het is nog niet zijn tijd
De nacht valt hier snel
De schemerwereld slokt het daglicht op
Met grote gulzige teugen
De nacht verslindt hem levend
De temperatuur zal verder dalen
Dieren worden wakker en gaan jagen
We bidden dat hij het gaat redden
Maar zeer waarschijnlijk is het niet
We treuren om hem
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-10-2017
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Vincent Oostrijck (Actief sinds: 20-08-2017)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Einde in de witte wereld’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.