Een allerlaatste Roseslok...
Ik slobber een laatste, tamelijk lichte
Roseslok voorzichtig-aan wat weg
Zo overheerlijk met dit weer, maar ja,
op is echt wel op! Vette pech.
Voor mij altijd opnieuw aan een stralende
zomer verbonden
Toch al tot de nodige passiviteit gedoemd
smaakt die me, wonder boven wonder
Mijn gehavende lijf protesteert niet eens
Bof ik even! Deze kwaliteit zeker geroemd!
Niet al teveel, door veel schade en schande
ondervonden,
blijf ik meest met beide voeten op de grond
Keer op keer dat hartgrondig moeten leren,
geen mens verleidt me nog, zo verkondig ik
luid en overtuigend aan wie het maar horen wil...
Dakoyria, 2020.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-08-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een allerlaatste Roseslok...’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.