Gebakken peren

Joris Olivier

O, Marianne met je mooie ogen,
o, Suzanne met je mooie haar,
als ‘k ‘t tevoor had geweten,
zat ik niet hier, maar daar.

Nu zit ik met de gebakken peren,
met m’n handen in ‘t haar,
had m'n lessen beter moeten leren,
‘k nu m'n zaakjes voor elkaar.

Want het is Hanneke voorwaar,
die mij had kunnen geven,
ik nu treurig naar staar,

had ik in vreugde kunnen leven,
met al die mooie waar,
al die tijd zat neven.