Verloren ziel

Joris Olivier

Langs de eindeloos lege weg
gaat zij eenzaam naar het einde,
zonder zicht op wat haar wacht,
in het diepe duister van de nacht.

Smachtend naar wat eens was,
zij verloor, nadien nooit meer had.
De herinnering draagt zij mee,
een zware last, gevuld door leed.

In het ijskoude, onverschillig heden,
gaat zij haar weg met haar verleden,
hoopt zij een toekomst te vinden.
Herinneringen nooit verzwinden.