Gezamenlijk leed
Een tweetal vrouwen kwam zomaar op mijn pad
Vergelijkbare problemen met hun dochters...
Is dat puur toeval of een boodschap die het bevat?
Al pratende merk ik op waar ik zélf nu innerlijk sta;
zij struggelen nog op de hen kenmerkende manier
Beter zie ik hen maar niet al te vaak
Als één dan ook nog haar man verliest, een voorval
waarvoor je nooit kiest bel ik haar met Pinksteren
maar op Haar wanhoop in een mail sprak boekdelen
Kan ik dan zomaar zeggen: Sorry, het is eventjes stop?
Na verloop van tijd beëindigen we het telefoongesprek
Ik gaf haar iets ter overdenking mee Of het helpen zal?
In ieder geval huilt zij niet zo hartgrondig meer,
zij ziet éven weer het licht, min of meer tevree!
Ik herken het gedrag, mijzelf maar al te goed bekend
Na verloop van tijd blijft iedereen weg, dat doet zó zeer,
je raakt er nooit aan gewend.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-06-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Gezamenlijk leed’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.