Psychose

fogske

Daar sta je dan; op de wereld,
die niet de jouwe is.
Daar sta je dan; in de kamer,
die voor jouw een gevangenis is.
Daar sta je dan; alleen,
maar volgens jou met zoveel meer.
Je schreeuwt, je roept, je lijd.

Ik reik mijn hand uit,
maar ze verdwijnt in de mist.

Daar sta je dan; op de wereld,
die langzaam verbrokkeld.
Daar sta je dan; in de kamer,
waar de tralies vervagen.
Daar sta je dan; alleen,
maar volgens jou niet meer met zoveel.
Je roept, je fluistert, je breekt uit.

Je reikt je hand uit in de mist,
we vinden elkaar.

Daar staan we dan op de wereld,
die nu de onze is.
Daar staan we dan; in de kamer,
die nu veilig, vertrouwd is.
Daar staan we dan, niet meer alleen;
maar met ons twee.
Je praat, je luistert, er is rust.

Hand in hand, het lijden doorbroken;
in rust je leven weer tegemoet.