Gemoedsrust

Anja Knops

Gemoedsrust

Lief mens...ga eens staan helemaal in jezelf en ervaar
hoe raar
binnenin jouw eigen
doet alles zwijgen
een en al rust
niet omdat dit is uitgeblust
nee
er is innerlijke vree
wil jij als mens hierin mee

Gemoedsrust
is niet uitgeblust
maar
jij staart
geheel de verkeerde kant uit
ja...dan bots je tegen jezelf en gaat op je snuit
zoek dat centrale punt
waar jij aldoor bij kunt
binnenin jouw eigen
doet alles zwijgen
ervaar dit
als je verdriet hebt of zit in 'n dip
keer dan naar binnen
daar moet je beginnen
want die innerlijke kracht
wacht
om uitgedaagd te worden
en juist daar moet jij voor zorgen
kijk jezelf heel oprecht aan
laat je naar binnen toe gaan
ga dan staan
in die zee van rust
deze raakt nooit uitgeblust
zal aldoor op jou wachten
omdat jij erom zit te smachten

Het moraal
in dit gedichtverhaal
als je als mens
aan je grens
bent gekomen
begin dan te dromen
dan zit je binnenin je eigen
en kun jij die innerlijke rust niet vermijden
deze neemt jou dan mee
naar die innerlijke vree.