Verliezen

Sabrina

Sebastiaan is de liefde van mijn leven.
Dat heb ik vaak genoeg gezegd en dat zal ook zo blijven.
Maar voor nu kan ik niks anders doen dan afstand nemen.
En probeer ik het maar weer van me af te schrijven.

Ik weet niet of ik dit ooit kan verwerken.
Ik weet niet of ik hem ooit echt los kan laten.
Maar om er zelf niet aan onderdoor te gaan,
Moet ik iets doen waar ik mezelf om ga haten.

Valse beschuldigingen krijg ik naar mijn hoofd.
Over andere mannen.
Ik heb in al die jaren nog nooit naar een ander gekeken.
Maar ik kan het maar niet uit z'n gedachten verbannen.

Ik denk dat het de alcohol is.
Die maakt zijn hoofd poco loco zoals hij het zelf zegt.
Ik wou zo graag dat ik hem kon helpen.
Maar dit is zijn eigen gevecht.

Ik probeer er al heel lang voor hem te zijn.
Maar elke keer krijg ik van alles naar mijn hoofd.
Op een keer is het gewoon teveel.
Omdat hij zijn eigen woorden gelooft.

Het doet me zo veel pijn om hem zo te zien.
Bestonden er maar geen drugs en alcohol.
Omgaan met pijn en verdriet net als ieder ander.
Dan zou het er heel anders uitzien op deze aardbol.

Ik ga nu proberen zelf uit mijn diepe dal te komen.
Dat ik dat zonder hem moet doen, doet onwijs veel pijn.
Want zoals hij heeft gezegd,
Is het hier echt niet allemaal rozengeur en maneschijn.

Ik ga het gevecht met mezelf aan.
Met mijn gedachten die zeggen dat ik met dit leven moet stoppen.
Maar ik wil er bovenop komen en ga keihard vechten.
En dan hoop ik dat ik het nog ver kan schoppen.

Dat Sebastiaan dat ook kan weet ik ook zeker.
Hij moet alleen zijn vechtlust en wilskracht vinden.
Als ik alles voor hem had kunnen doen, had ik dat met alle liefde gedaan.
Al moest ik hem daarvoor vastbinden.

Ik hoop dat hij zijn gevecht aangaat.
Het enige wat ik nu kan doen is hem loslaten.
Hoe moeilijk dat ook is
En ga ik mezelf er extra om haten.

Maar ik ben radeloos en weet het niet meer.
En geloof ik maar op de kracht van onze lieve Heer.