Raven op mijn schouders

Zywa

Raven op mijn schouders
om me de weg te wijzen en mensen
te roepen om hen te ontmoeten

De jongen die op het strand tekent
met kleurige keien, tweemaal daags
en ze natelt voor hij weggaat

wetend dat
de vloed komt met golven
die langer zullen leven dan hij

De man in de kamers vol tafels
met kwartsen uit de landen waar hij zocht
naar heiligheid en liefde

wetend dat hij een huis kan bouwen
van wat hij om niet gekregen heeft
van de aarde die zijn moeder is

Het zusje dat slaapt
tussen de benen van het paard
van haar verlangens, warm

onder zijn ademende baldakijn
haar dromen balancerend
als gestapelde stenen