Rozen

Hans Limbeek

Het was
na het onweer
en de grond was nat en warm
en duidelijker dan ooit
scheen de wereld
te zijn
die in het oog is

De rozen met insekten kropen langs
en wij die er stonden verloren
met schepnetten in het slootwater
onder heel hoog het vliegtuig met de
witte strepen

De wereld en de zon
ze waren van ze waren in het oog
toen alles stilstond
zo kort na de dood
in de zandweg naar de hemel