Het laatste station
ik speel mee
in het spel van
volwassen mensen
maar niet frank en vrij
er is altijd wel
een hij of zij die stoort
die als drempel
of obstakel in het
ludieke patroon niet spoort
in omzichtig vermijden
probeer ik toch zonder
schade verder te rijden
maar het spel is voorbij
op het laatste station wuift
alleen eenzaamheid nog naar mij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
07/09/2011
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het laatste station’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.