Ademen elkaars erosie
je vingers op de rots
een hand met energie geladen
tastend naar de lijnen
die potentieel laten verdwijnen
in een wisselende stroom
het lijkt een droom
om alles weer te weten
tijd als factor te vergeten
in steen vloeit de geschiedenis
tot heden weer ineen
magma is mijn hart
zee en wind koelen
hitte van mijn huid
in vogels vinden zich m'n ogen
het vruchtbaar land blijft kind
we rijpen in gevoel
ademen elkaars erosie
de aarde is verblijf
het tijdelijke lijf is blijk
van gods aanwezige emotie
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 19-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ademen elkaars erosie’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.