zij in stilte lijdt [ onze aarde ]
Ik dacht de nacht te horen vallen
in duister waar het was gebleven
zo zorgzaam was de dag en nu
verlaten schimpt de schim
dwars door ‘t donker heen
geen sterrenlicht voorziet
in dromen geen akker omgeploegd
waar velden dun bezaaid met bloemen
de ware trots van éénvoud zoent
hoezeer de rust van binnen stilt
de storm de bomen buigt verblijdt
de maan zich aan de hemel
daar ook zij in stilte lijdt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-10-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
elze schollema (Actief sinds: 01-10-2014)
Informatie bij het gedicht
* een oud gedicht, maar nu hier in Groningen de aarde lijdt, lijkt me dit een toepasselijk schrijven
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘zij in stilte lijdt [ onze aarde ]’ van elze schollema zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.