Heel spontaan

Joris Olivier

Vlakbij me bleef ze staan,
keek me diep in d'ogen aan,
en zei ‘ben jij, jeweetwel …’,
‘k antwoordde spontaan ‘ja’.

‘Wat fijn’ zei ze met ’n lach,
‘ik wist ’t al toen ‘k je zag.
Ik ben de vriendin van de zus
van Jaap, zodoende dus.’

‘Jazeker, hij ’s mijn achterneef,
woont verderop aan de dreef,
en zijn zus ken ik dus al lang
kennen elkaar ons leven lang.

Wil jij mijn vriendinnetje zijn,
want dat lijkt mij reuze fijn.’
Ze reageerde heel spontaan,
‘natuurlijk wil ‘k met jou gaan.’

Wij vormen nu ’n hecht paar,
en zijn nu al tijden bij elkaar,
zijn stapeldol op malkander,
geen behoefte aan ’n ander.