Cumulust zo torenhoog
ik neem je in de onweersluchten
je cumulust zo torenhoog
laat zelfs de snelle zwaluw vluchten
angst scheert langs de regenboog
je dondert stemmig lage tonen
bliksemt de problemen weg
de lentebui zal niets verschonen
en hagel hoort niet wat ik zeg
in het tikken op je vinger
krijgt mijn zon de goede kleur
je zag me toen nog als beginner
steeds zoekend naar de fine-fleur
wat ik mij van jou herinner
is je godvergeten onweersgeur
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
© Op dit gedicht 'Cumulust zo torenhoog' van wil melker zijn auteursrechten van toepassing. Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.