ik streelde je tot vrouw

wil melker

mijn vingers breken glas
vernielen machteloos
het beeld dat jij eens was
scherven kerven diepe wonden

jij hebt mij gevonden
als een vlinder die ontwaakt
je warme adem en je liefde
hebben me toen diep geraakt

je bracht lente na de winterslaap
deed dagen eeuwig duren
je hebt een man van mij gemaakt
in warme passionele uren

ik streelde je tot vrouw
brak banden tot je overgave
nog zijn mijn handen trouw
willen jou om warmte vragen

het licht is vreemd
schijnt anders in je ogen
het valt niet meer door glas tot kleur
maar wordt tot onverschilligheid gebogen