Schelpen uit de vloed

wil melker

 een afdruk in het zand
 je hand pakte de zee
 samen lieten we
 de golven ruisen
 een horizon deed mee

 ik zie het vergezicht
 je blikken in het
 grijsgroen dromen
 kus je lippenzout en
 weet wat er gaat komen

 we graven naar elkaar
 in strandse bezigheden
 ontmoeten het verleden
 in het zoeken naar de
 schelpen uit de vloed

 dan duiken we in zee
 jij bent het eerste door
 ik schrik nog van de kou
 maar lach als heer en
 laat aan jou nu alle eer