de hemel

Amée

Boven ons hoofd, een oneindig blauw gewelf,
De hemel, een mysterie, als een eeuwig verhaal zelf.
Wolken als penseelstreken, dansend in het licht,
Een schilderij van vrede, een stralend gezicht.

Bij zonsondergang kleurt de hemel in vuur,
Oranje, roze, paars, een kleurenpalet puur.
De zon die zachtjes de dag vaarwel kust,
De hemel gehuld in avondgloed, een magische lust.

's Nachts onthult de hemel een sterrenzee,
Miljoenen lichtpuntjes, een galactische reis, o zo vrij.
De maan als een zilveren boot op de nachtelijke zee,
Een zachte gloed, een gids voor wie droomt mee.

De hemel draagt verhalen van eeuwenlang,
Over liefde, hoop, en soms een droevig gezang.
In de stilte van de nacht, een kosmisch lied,
De hemel, een gedicht dat het universum biedt.

Laat ons staren naar de hemel met bewondering groot,
Waar elk sterretje een verhaal vertelt, een sprookjesnoot.
De hemel, een poort naar het oneindige en ver,