Tijdlicht
Achter de huizen van de overkant de zwakke zwaailichten
Van de vuurtoren van Scheveningen
Of was Noordwijk de bron van dit licht?
Drie maal van rechts of was het van links?
Tijdens deze lange zomerdagen
Met het houten schot voor de ramen
Keerde dit licht naar binnen
En kon ik mijn bede beginnen
In mijn halfslaap riep ik hem
Met onhoorbare stem
Een gesprek buiten de tijd
Met de persoon die ik later zou zijn
Wat zal er van mij worden
Welke liefde ligt in het verschiet
Zal deze aarde niet verworden
Wat wordt mijn grootste verdriet
Hoelang ik ook wachtte op antwoord
Hoezeer ik de vragen herhaalde
Nooit werd mijn smeekbede verhoord
Ik bleef een in de tijd verdwaalde
Als troost voor mijn jonge ik
Spreek ik nu elke dag tot hem
Geruststellende woorden
En zing ik tijdloze akkoorden
Met mijn vaderlijkste stem
Kom ga liggen op je zij
Verban de spoken uit je dromen
Laat de liefde in je stromen
Je jeugd is zo voorbij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2020
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Valentijn (Actief sinds: 28-12-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Tijdlicht’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.