Koekoeksklokje

Dakoyria

Mijn moeder droeg mij als hummeltje op de arm
Een koekoeksklokje deed van zich horen!
Klein als ik was lachte ik totdat ik niet meer kón
Nog jaren heb ik dit feit bij herhaling moeten horen

Vanwege mijn grote plezier zette mijn moeder het
uurwerkje nogmaals in gang... Een jahoor, opnieuw
was het páng! Nog heel veel jaren heeft dit wat
nietige klokje hier gehangen

Aan een muur en volop in het zicht Deze herinnering
zo met goud behangen Die toen zo geliefde klokjes,
je ziet ze maar weinig meer Wel zo jámmer, zij gaven
heel veel sfeer.

Dakoyria, 2023.