Gebroken Stilte, Geweven Hoop

Amée

In de schaduw van het zwijgen, waar woorden breken,
Een verhaal van pijn, van de onschuld verbleken.
Misbruik, een duisternis die harten doet verscheuren,
Een tragedie die fluistert, in de stilte van ontelbare uren.

Gebroken beloftes, als glas dat niet kan helen,
Een schreeuw om rechtvaardigheid, om het licht te stelen.
In de diepte van de ziel, een litteken, een pijn,
Misbruik, een monster dat in de schaduwen verschuilt, venijn.

Maar zie, in de overlevende, een kracht die groeit,
Een veerkracht die in de duisternis opbloeit.
Samen staan we tegen de golven van misdaad,
Een eenheid van hoop, waar liefde als wapen staat.

Laten we spreken, luisteren naar de stemmen die fluisteren,
Misbruik ontmaskeren, in het daglicht het duister verduisteren.
Hand in hand, een gemeenschap van mededogen,
Voor de gebroken zielen, een brug naar herstel gebogen.

In solidariteit, laten we samen staan,
Tegen misbruik, een krachtige muur opbouwen, gaan.
Een toekomst smeden, waar veiligheid en respect heersen,
Misbruik, verdreven, door liefde en compassie gekeerd.