BEDVERMAAK

Han Messie

's Avonds woelt de kleine jongen
behaaglijk dubbend
in zijn warme beddenlakens
kijkt naar het slaapkamerraam
bewondert voorstellingen
van het nabije duister

regen roffelt plagend
met spitse vingers
op het zwarte glas
sneeuwvlokken komen aanzweven
krioelen als wilde spoken
over en door elkaar heen
willen zich opdringen
maar zien tijdig hun grens
bliksem toont op het gordijn
vurige poppenspelen
waarin rossige gestalten
woest brandend de strijd aanbinden
dan bang ineen zakken

deze beelden sterken
in latere jaren
op volwassen leeftijd
voelen en denken van de man
roepen scheppingsdrang op

onder het voltooide schrijven
plaatst de man voldaan het jaar
achttienhonderdachtenzeventig
diens boek Alleen op de wereld
van Hector Malot.