Kruiwagen

Paul Duyvesteyn

Ik duw een kruiwagen voort op een evenwichtsbalk,
die uitgestrekt op een slibberig grasveld ligt
Naarmate ik voortschrijdt wordt hij alsmaar langer
Nu drijft hij op een meanderende rivier
Ik moet bukken om onder een brug door te komen

Over de reling hangen geheel in het zwart geklede mannen,
een alpinopetje op met een rood gekleurd topje
Als ik onder de brug uitkom en me strek,
kuieren ze naar overzijde,
mij nastarend en hun petjes afnemend

Inmiddels rust de balk op een boomomzoomde verlaten weg
Terwijl ik de kruiwagen moeizaam in evenwicht houd,
doemen achter nevelwanden contouren van een ridderburcht op
Dat moet mijn thuishaven zijn

Ik buig me over de kruiwagen en ben verblijd,
dat de twee kiezelsteentjes nog op de bodem liggen te blinken