schraal
onze voeten groeven
door het hete zand
met knisperende blaren
en krakende takjes
er was geen kravanserai
waar we de schaduw konden vinden
de schaduw liep steeds voor ons uit
altijd maar verder
een fata morgana van wat rust
verschroeide voeten en rusteloze harten
verdord in het zijn
van de woestijn
vol met afwezigheid
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-09-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘schraal’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.