Rots breekt
Rots breekt op stille dag,
waar vanaf het arendsnest
ik vroeger veilig viel
en mineralen nieuw ontdekt,
nu kwetsbaar blootgesteld
aan 't oude licht... Dat nieuw...
Dat kolkt als levend water
in ‘t oude woord dat smelt.
Dat vloeit...
in stromen van verandering
naar nieuwe vorm.
Naar gave van verlangen.
Groot, woordeloos...
naar God.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-06-2023
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jan Folkert (Actief sinds: 25-06-2023)
Informatie bij het gedicht
Dit gedicht is geschreven in januari 1999 en is in 2002 door de dichter gepubliceerd in de bundel Nardusolie (zoektocht naar de mens), tweede druk in 2011.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Rots breekt’ van Jan Folkert zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.