Violen blauwen zacht

wil melker

 dirigeerstok als penseel
 het orkest is mijn palet
 de zaal het linnen waarop het
 muzikale schilderen kan beginnen

 violen blauwen zacht
 de ochtendlucht
 een harp speelt roze
 schaapjes op de vlucht

 slagwerk rolt
 in schuim de golven om
 tot de trompet het eerste
 rood van zon doet stralen

 een klarinet speelt geel
 het warme zand als
 de hobo’s het mensenwit
 gaan baden op het strand

 het groen van pauken
 roffelt in verdwijn een
 duinenrij en het triangeltje
 haalt ijsverkopers dichterbij

 de dirigent tikt af signeert
 en buigt naar zijn publiek
 het zeegezicht wordt afgelakt
 door een ovationeel gejuich