Het eiland mens
zag rotsen
dansen in de tijd
hoe bergen dalen vulden
vlakker werden zonder spijt
hoe rivieren bedding
groeven in het zachte land
wind de heuvels schoonde
met een straffe hand
zag ijs ontdooien
duinen minder plooien
omdat springtij
reikte naar de hei
zag eeuwen gaan
verjaren zee het land
vergaren tot het eiland mens
overleven wordt zijn laatste wens
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 20-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het eiland mens’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.