De vangrail in je armen

wil melker

 ik zag je
 in mijn koplamp staan
 je haar verward
 je had iets feestelijks aan
 een vage schim met
 een flard van geel er in

 je dook weg
 toen ik ging remmen
 alsof je bang was
 dat mijn licht je zou
 herkennen je ogen
 spannend in een lach

 je startte en gaf gas
 ik reed achter je aan
 kon je nu niet laten
 gaan maar je was
 te snel de bochten door
 ik voelde dat ik jou verloor

 nog eenmaal zag ik
 je gezicht een tegenligger
 ving met licht je blik
 je zwaaide en keek achterom
 ik zag de vangrail als je armen
 het koude staal had geen erbarmen