Wiegende takken

Paul Duyvesteyn

In vroegdag steken ontbladerde takken zich af tegen opkomend licht
Zij wiegen mee met windendans en schrijven in vochtige lucht een bericht

Vertellen vervlogen verhalen, diep gekerfd in hun donkere basten
Zo ontvangen zij bij zonsopgang gelaarsde wandelaars als hun gasten

In beijsde beekjes vormen hun betwijgde takjes een doolhof
Kuieren in zo'n omgeving is als een verblijf in een lusthof

Na aanhoudend dralen huiswaarts gekeerd en door warmte omsloten
Is deze natuurervaring met herinnering overgoten