inwijding
de slaap bemant mijn ogen
gebruiksmoe als ze zijn
het mos buigt nederig
en offert zijn bestaan
aan kariboes
in de arctische kou wacht ik
tot het zal verschijnen
de dingen zo eenvoudig
de elementen vragen niet
: ze eisen
de nachten schrapen hier de tijd
de honger heeft me al verlaten
ik leef in de stilte van het gehuil
van een roedel wolven
de veelvraat heerst over de winter
de kou maakt me slaperig en loom
dit is het uur van rinkelende bellen
het is nabij
ik wacht in een bel
van stilte
de poolster wijst geen weg
staat pal boven mijn hoofd
ik heb zolang geweken
ik ben zo lang vergeten
de smaak van water is verleden
mijn hart was ijzig
maar veert weer op
in eeuwenoude lenigheid
ik verlaat de plek nooit meer
al zou ik erbij sterven
de tamboerijnen slaan me uit een slaap
die eeuwig leek
wat breng ik mee
van de andere oever
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 09-12-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Geert Messelis (Actief sinds: 26-09-2016)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘inwijding’ van Geert Messelis zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.