In alles zonder naam

Linda Klitsie

Zijn ogen tranen niet,
de klank van zijn stem
is zuiver,
als ik niet beter wist,
dacht ik
een gewoon gesprek
met hem te hebben.
Ik huiver,
ik slik,
ik probeer neutraal te kijken en
mijn stem te laten klinken als alledaags.
We zijn beide
ergens anders,
ik ben waar het verleden
in het heden weerkaatst.
Hij is op een plek waar ik alles ken,
hij is waar ik
nooit meer wil zijn.
Ik hoor niets aan zijn stem,
zijn ogen tranen niet,
maar in alles wat we geen naam kunnen geven,
zit zijn verdriet.