reikte verder dan mijn ogen

wil melker

er is nog ongezien
een lach met witte tanden
een oogopslag
in plaats van
vuil geworden handen

er is nog ongehoord in
het jammeren van de wind
het fluisteren van de bomen
in plaats van
het gejengel van een kind

er is niet uitgesproken
woorden ongebroken
de lucht is niet gebruikt
grieven en bezwaren
worden niet gespuid

er is nog niet gekust
het reikte verder dan mijn ogen
was ongezien en ongehoord
als onrust steeds in slaap gesust
haar liefde wordt mijn rust