de wereld weer laat razen
als ik
in de spiegel kijk
zie ik net
niet echt
de werkelijkheid
ik ben
met jou verbonden
het spiegelbeeld
kan dat doorgronden
zie mezelf
in jouw perspectief
verdwijn niet zo
mijn lief
als ik
in de bossen loop
zie ik tussen
teer en groen
jouw ogen komen
je donkere haar
je oren
uit het niets geboren
jouw gezicht
gevlochten door
het licht
de mist
verneveld glimlach
je naar mij
het maakt me blij
als ik
op strand
jouw geuren
weer ontmoet
de golven tegemoet
verwelkomend
met wit en schuim
de andere kant
een vage duin
jouw voetstap
naast me in het zand
jouw kleine hand
gevat
de neuzen in de wind
zo eensgezind
als ik
de stilte om mij heen
verbreek
de wereld
weer laat razen
dan hoor ik
boven alles uit
jouw stem
geluiden worden
harmonie
gedirigeerd
door warmte
jouw modulatie
prest dissonanten
naar de kanten
voert boventoonse
zinnen aan
jouw klanken
kleuren mij
jij maakt me vrij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de wereld weer laat razen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.