streelde lente op je koude huid
je bloeide in je lach
ontluikte wit je tanden
je rode lippen waren zoet
nog warmer dan je handen
ik streelde lente
op je koude huid
je dooide snel tot voorjaar
een merel floot de winter uit
we droomden het concert
dat vroege vogels gaven
in het rood van ochtendlicht
bleef de zomer even nog uit zicht
we speelden zon en
kleurden dagen langer door
de geur te dragen van geluk
je bloesemt nu, je lach kan niet meer stuk
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘streelde lente op je koude huid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.