ik valkuil met jou

wil melker

een vinger die wijst
niets meer te maren
ik volg je gebaren
maar houd me gedeisd
je daagt uit, in je stem
een verlokkend geluid

ik lees in je ogen
de wereld van toen
proef aan je zoen
de wisselende smaken
waarmee jij in mij
emoties kunt raken

je lach lijnt spontaan
mimiek toont de sporen
van vaker gedaan
je onschuld speelt
de vermoorde maar
wel, heel aangenaam

ik valkuil met jou
in sluiers van weten
bezeten door honger
die niet gestild
wordt door eten
ons lijf zijn we trouw