toen jij met stenen tafelen
ik was nog warm
van ons bed toen jij
met stenen tafelen
de liefde brak
verbrandde in het
vuur van eerlijkheid
de braamstruik vlamde
fluisterde je spijt
ik leidde je de hemel
in tot jij verdween
en weer verscheen
met Gods geboden
je rechtte waarheid
die geen bocht meer nam
verschoonde je geheugen
van de leugen houden van
hier ben ik dan
en zie je leven, maar
wat jij me gaf kun je
een ander niet meer geven
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘toen jij met stenen tafelen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.