ogen die je lach vertalen

wil melker

weer zoeft het landschap
langs je heen, de zon,
een jaar geleden, scheen
uitbundiger en liefde
smeedde ons aaneen

nu zijn we weer
alleen, heeft ieder
zo zijn eigen leven
het geven aan elkaar
is tot herinnering verheven

je bent alleen op stap
naar woorden en gedichten
licht gebruind en knap
ogen die je lach verlichten
je straalt als toen ik bij je was

beelden vol herinnering raken
aan de schaduwen van morgen
vandaag schiet alles er bij in
ik zie de hemel weer verglijden
voel de pijn van samen lijden