Die stenen keert
ik kras je hart
waar gaten vallen
ben een schoft
en balanceer
de waarheid in het midden
op het valse tussenschot
verdomme
waarom ben ik het nu
die stenen keert
je lucht geeft
waar je sterven moet
omdat jouw tijd is gepasseerd
ik heb geraakt
wat slapen moet
je hebt het niet verleerd
nog schreeuwt
de werkelijkheid geen reden
maar alles voelt verkeerd
ik haat me
in dit ongeremde graaien
het voelen aan je vel
ik ben een del
verkracht je in gedachten
jouw vuur verbrandt mijn hel
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Die stenen keert’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.