De woorden dringen aan
je ademde verlangen
mijn liefde kuste huid
ik streelde zacht je lippen
ze nodigden me bloedrood uit
ik zocht nacht en vond
in het lichter worden
van de morgen de huivering
van passionele kracht
we lieten sterren vallen
wasten samen met de maan
we versmolten teder na het
kraaien van de eerste haan
ik moet je weer zien lopen
je bent nu te dichtbij
je leeft gewoon in mij
dan is er niets te hopen
moet je laten gaan om
weer te kunnen schrijven
ik kan niet bij je blijven
de woorden dringen aan
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘De woorden dringen aan’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.