Licht mij niet meer ziet

wil melker

 je opent
 de hand op de deur
 je ogen zijn al binnen
 een vleugje van je geur

 je komt
 niet dichterbij
 je stappen onderbreken
 net de laatste meter

 je verwondering
 bekijkt niet mij
 blikken zoeken
 naar onzeker

 ik wacht tot
 uren trager worden
 het licht mij
 niet meer ziet

 ik ben er
 nog voor ons
 omdat mijn ring
 het me gebiedt

 je deelde slechts
 in mijn verblijven
 vulde waar
 je recht op dacht

 verkrachtte mij
 met anonieme liefde
 onbeantwoord
 in een sprakeloze nacht