Je hals die zachtheid toont

wil melker

 je gezicht wordt mijn gedicht
 nog slapend in ontspanning
 de glimlach van een mooie
 droom zweeft rond je mond

 je ogen zijn gesloten open
 je trekken licht innemend
 en je armen nodigen de
 wereld uit tot een omhelzing

 ik zie je hart kloppen in
 je hals die zachtheid toont
 in lijn omhoog naar kaken
 die toch vastberaden zijn

 als dan je glimlach
 zich verdiept en ook
 je adem vrolijkheid verraadt
 ontstaat het kuiltje in je wang

 je lach is ingehouden lang
 je schrikt er zelf van en
 ik zie je ontwaken de leuke
 droom langzaam verlaten

 in je ogen licht de nacht nog op
 terwijl je handen aan de dag
 beginnen door gordijnen komt
 de zon schoorvoetend binnen