Braken mijn vleugels
ze braken mijn vleugels
vertraagden mijn vlucht
zijn jaloers op mijn kleuren
moet ik uit de lucht?
mag ik niet meer vliegen
of alleen in het dal
geen helling thermieken
wordt het net nu mijn val
we vlogen ooit vrij
en dolden de zon
vergaten de bloemen
jij speelde met mij
vleugels die tipten
in fladderend gaan
ogen die blikten
in een zorgloos bestaan
we rustten wat vaker
spraken in geur
de nectar bracht liefde
en later zijn kater
de bloem is verdord
mijn vleugels zijn grauw
de vlucht is te kort
om te vliegen naar jou
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-02-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Braken mijn vleugels’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.