Nachtimpressies

Roger Limbourg

Hij spreekt met de stem van de donder.
Technobeat in de verte.

Zijn paukenslag tegen de drums.

Opdrijvend het ritme van de band.
Het gejoel van het publiek,
ongeacht de stem van de donder.

Bliksem flitst in het duister,
miniem het zoeken van de laserstralen.

Verbijsterend de nachtmerrie
tegenover het menselijk overleg.

Omvattend het ruisen van het regengordijn
tegenover het sproeien van de tuinier.

Een vliegtuig het onweer trotserend
met slechts in de diepte de geliefden.

De zachte stem van de broer
tegenover de dreiging van Big Brother.

De technodreun
tegen het zwoegende hart.

De grijns van de duivel
tegenover de warmte van een glimlach.

Het gekreun van seks
tegenover de eindeloosheid van de liefkozing.

Het onbeperkte van de vraag
tegenover de beperktheid van het antwoord.

De ziekelijke lage rugpijn
tegenover de uitgeruste rug.

De begeerte van de man
tegenover de eindeloosheid van de schoot.

De smalheid van de waanzin
tegenover de vrijheid van de geest.

De begrensdheid van het woord
tegenover de eindeloosheid van de zin.