Carpe diem

Joris Olivier

In de schaduw wacht de dood
aan `t eind van `t levenspad.
De afgelegde weg gevuld
met vreugd en smart.

De weg te gaan naar `t eind
een onbeschreven blad,
te vullen met vreugd en leed,
eind in nev‘len verhuld.

Voor geen de weg gelijk,
velen vinden liefde niet,
ook bij ziekte, pijn, verdriet,
blijkt verdeling ongelijk.

Als de dood uit d’schaduw treedt,
jij ‘t leven verlaat,
inhalen of herverdelen te laat,
geen opportuniteit.

Pluk de dag is manifest,
grijp ‘t geluk op ˋt levenspad
met beide handen vast,
spijt te laat je ’t gemist had.